مقدمه

اضطراب و اختلالات مرتبط با استرس (شامل اختلال اضطراب فراگیر، اختلال اضطراب اجتماعی، PTSD و اضطراب موقعیتی ) از شایع‌ترین مسائل سلامت روانی‌اند و در بسیاری از بیماران پاسخ کامل به دارو یا روان‌درمانی حاصل نمی‌شود. بنابراین روش‌های تکمیلی و غیرتهاجمی مثل tDCS مورد توجه قرار گرفته‌اند. tDCS با جریان ضعیف (معمولا 0.5–2 mA) از طریق الکترودهای سطحی پوست،‌ توانایی تغییر تحریک‌پذیری قشری و شبکه‌های عصبی را دارد و احتمالا می‌تواند الگوهای پردازش هیجان را تعدیل کند.

مکانیسم عمل

• شبکه‌ها: اضطراب از تعامل ناهماهنگ بین قشر پیش‌پیشانی (کنترل‌کنندهٔ شناختی) و ساختارهای لیمبیک مثل آمیگدالا (پردازش تهدید) ناشی می‌شود؛ tDCS می‌تواند این تعادل را تا حدی بهبود دهد و توانایی تنظیم هیجان را افزایش دهد.

• اثرات رفتاری: کاهش توجه‌زدایی نسبت به تهدید، کاهش پاسخ جسمی اضطراب و بهبود توانمندی تنظیم هیجانی در برخی مطالعات گزارش شده‌اند.  

برای PTSD، ترکیب tDCS با روش‌های دیگر (مثلا واقعیت مجازی در مواجهه ‌درمانی) نتایج امیدوارکننده‌ای نشان داده.

راهنمای عمل بالینی

1. مشورت بالینی: اگر شخصی مبتلا به اختلال اضطرابی است و به درمان‌های مرسوم پاسخ کامل نگرفته، می‌تواند موضوع tDCS را با روانپزشک/نوروسایکولوژیست مطرح کند.

2. مرکز معتبر: فقط در مراکز بالینی یا نزد ارائه‌دهندگان دارای آموزش و پروتکل استاندارد اقدام شود.

3. ترکیب درمانی: ترکیب tDCS با روان‌درمانی (مثلا CBT یا درمان در معرض) یا دارودرمانی در برخی مطالعات نتایج بهتری نشان داده — معمولا بهتر است نه‌به‌عنوان جایگزین، بلکه به‌عنوان افزوده به درمان استاندارد.  

tDCS یک روش امیدوار‌کننده و ایمن برای کاهش اختلالات استرس و اضطراب است. اگر شما یا کسی که می‌شناسید از درمان‌های معمول نتیجهٔ کافی نگرفته، این روش ارزش بررسی دارد.