اعتیاد یک بیماری مزمن و عودکننده است که موجب تغییر در عملکرد مغز و سبک زندگی فرد می‌شود. صرف مصرف مداوم یک ماده به‌تنهایی به معنای اعتیاد نیست؛ بلکه زمانی فرد دچار اعتیاد می‌شود که مصرف ماده کنترل زندگی او را در دست بگیرد و بر جنبه‌های مختلف زندگی‌اش تاثیر منفی بگذارد.

در این حالت، بخش قابل‌توجهی از زمان، انرژی و هزینه‌های فرد صرف تهیه و مصرف ماده می‌شود و فعالیت‌های سالم مانند رسیدگی به خانواده، شغل، سلامت جسمی و روابط اجتماعی به‌تدریج کاهش می‌یابد.

اعتیاد یک انتخاب یا ضعف اخلاقی نیست، بلکه اختلالی قابل درمان است که با رویکردهای علمی، روان‌درمانی و حمایت خانواده می‌توان مسیر بهبودی را آغاز کرد